Kiedy pierwsze podróbki trafiły w ręce Secret Service, detektywi byli zszokowani. Po pierwsze, żaden szanujący się fałszerz nigdy nie tracił czasu i sił na podrabianie 1 dolara. Po drugie, fałszerze byli zazwyczaj dumni ze swojej pracy: byli mistrzami swojego rzemiosła i starali się produkować takie banknoty, których nie można było odróżnić od prawdziwych pieniędzy.


Te zaś podróbki były wykonane okropnie, a służby uznały, iż przestępca po prostu z nich szydzi. Pieniądze zostały wydrukowane na najtańszym papierze, prezydent Waszyngton, według słów detektywów, wyglądał „jak śmierć”, a jego nazwisko zostało napisane z błędem - „Wahsington”.

Teczka z aktami sprawy została jednak założona. Oszusta nazwano roboczo „Mister 880” (880 to numer jego sprawy). W ciągu miesiąca 40 kolejnych takich banknotów pojawiło się w laboratorium kryminalnym. W połowie 1938 r. ich liczba wzrosła do 585. Problem polegał na tym, że "Pan 880" był nieuchwytny. Większość fałszerzy gubiła chciwość, ale "Pan 880" nigdy nie wydawał podróbek dwa razy w tym samym miejscu. I nigdy nie wydawał więcej niż 15 podrobionych dolarów tygodniowo. Śledczy zawiesili ogromną mapę Nowego Jorku w swoim biurze, zaznaczając czerwonymi kropkami miejsca, w których pojawiły się fałszywe banknoty. Wkrótce cały Nowy Jork składał się z samych czerwonych kropek. Detektywi wydrukowali i rozprowadzili około 200 000 ulotek ostrzegawczych. Poinstruowali ponad 10 000 sklepów. Wszystko na próżno.


Mijały lata, a poszukiwania "Pana 880" przerodziły się w najdroższe dochodzenie w sprawie podróbek w historii Secret Service. Został złapany dopiero w 1948 roku. Całkowicie przez przypadek. W domu wybuchł pożar i strażacy zaczęli wyrzucać śmieci, które mogłyby się zapalić. Znaleziono w jego mieszkaniu prasę drukarską, tusz, negatywy oraz szufladę pełną banknotów jednodolarowych, które nie spełniły kryteriów jakościowych ich twórcy.


Emerich Juettner okazał się przestrzegającym prawa obywatelem. Używał swoich fałszywych pieniędzy tylko po to, by kupować artykuły spożywcze i podstawowe artykuły pierwszej potrzeby. Nigdy nie oszukiwał jednego sprzedającego na więcej niż jednego dolara. Sąd wziął pod uwagę wiek sprawcy (73 lata), znikomą szkodliwość czynu i skazał Juettnera na karę grzywny w wysokości jednego dolara (tym razem prawdziwego) i karę pozbawienia wolności w wysokości 1 roku i jednego dnia. Cztery miesiące później Emerich Juettner został zwolniony warunkowo.


Juettner stał się legendą, a na podstawie jego historii w 1950 roku nakręcono film „Mister 880”.
Film przyniósł mu więcej pieniędzy niż wszystkie jego fałszywe dolary razem wzięte.