Jako wielki autorytet (w moim mieszkaniu znajdują się książki) zostałem poproszony przez siostrzeńca o pomoc w napisaniu rozprawki na temat związany z tytułowym dziełem. Czemu nauczyciele nieustannie wkładają dzieciakom do głowy, że Tristan i Izolda to przykład miłości platonicznej? Czyżby nie czytali tej legendy? O co chodzi? Ja po prawie 20 latach pamiętam, że było tam ten tego.

:nevya to te psychotropy

niech wrócą do Adama i Ewy

a uczyli kiedyś, że to miłość platoniczna?

Z tego co ja pamiętam, to u mnie było bardziej, że to jest właśnie prawdziwa, nieśmiertelna, doprowadzająca wręcz do szaleństwa miłość

Na kanwie "Tristana i Izoldy" Sapkowski napisał całkiem fajne opowiadanie "Maladie" - możesz się powołać. Jakkolwiek największą zaletą tego opowiadania jest to,że zostało wydane wraz z hm... Nie wiem jak to sklasyfikować, na wiki piszą że to eseju o micie arturiańskim, więc niech będzie. W każdym razie bardzo fajne, także dla tych, którzy niekoniecznie kochają wiedźmina.

:krzycz22 , no tak, nawet w podręcznikach tak było, na co zwracałem uwagę i mnie denerwowało. A wszystko chyba przez miecz niedbale jebnięty na ziemię po polowaniu, który niby miał oznaczać "czystość" a był raczej przypadkiem.

:Yoop , dzięki, ale już po sprawie, jakoś sobie poradziłem z przywołaniem właściwych argumentów Ale przeczytam, akurat lubię te klimaty, dobrze wiedzieć.

:wisz-nu , o właśnie

no platonicznej, bo lezal miecz miedzy nimi

tak samo "piesn nad piesniami" jest niby o milosci Boga do Kosciola, a jak się wczytać, to jest o jebaniu...

Proponuję zatem udać się do źródła, do wypowiedzi Diotimy w "Uczcie" Platona.

:tynf a skąd ona znała Tristana

:wisz-nu
Byli kiedyś razem na imieninach u Zagłoby.

:wisz-nu , to jeszcze z takich "programowych" kwiatków - "Do krytyków" Tuwima jest chyba o jaraniu zioła

Rycerz wyjął miecz z pochwy, a potem włożył miecz do pochwy. Między Tristanem i Izoldą był miecz i spali oni w lesie Co za szajs wciskają dzieciakom do głowy. Platoniczna?

Niech siostrzeniec napisze, że wzorowanie się na Tristanie prowadzi do kumulacji tłumionych wciąż emocji, co prowadzi do podejmowania nienajlepszych decyzji mających tragiczny skutek zarówno dla bohaterów jak i ich bliskich. Ponadto związane jest z uczuciowym wampiryzmem emocjonalnym, współcześnie często określanym mianem "friendzone". Jako kontrprzykład podaj hrabiego Gastona de Nueil, który otwarcie i szczerze zabiegał o względy oraz wspaniałe ciało wicehrabiny Klary de Beauséant. Których szczęście zburzyło dopiero poddanie się przez Gastona woli swojej rodziny i tchórzliwe poślubienie po latach szczęśliwego związku z Klarą, niekochanej przez niego Stefanii. Niech wspomni, że Tristan jest niegodny miana rycerza gdyż nieustannie wodził na pokuszenie Izoldę, lękając się albo odejść albo wyzwać na śmiertelny pojedynek jej męża. Niech odważy się przyrównać go do Lancelota w jego najgorszej formie. Na koniec rzuci kąśliwą uwagę, że mężczyzna jest panem swojego serca i ofiarowuje je komu chce, a nie temu do kogo go konie poniosą

:jez_z_lasu
Pominąłeś główny wątek. To nie siostrzeniec pisze.

:tynf , to siostrzeniec pisze, ja robiłem za wsparcie merytoryczne.

:jez_z_lasu , kontekst rozprawki dotyczył miłości jako występku, w odwołaniu do innych tekstów kultury. Dziękuję za rady, ale świetnie sobie poradziłem, bowiem jestem znawcą sztuki - uczyłem się od Tynfa

:nevya
Pochwal się za jakiś czas oceną jaką dostałeś

:jez_z_lasu , zakładam wysoką ocenę za wykorzystane argumenty i obniżoną za styl - pewnie będzie 4/4+

:nevya
Gdybyś odszukał to co Ci polecałem, mógłbyś śmiało wesprzeć merytorycznie siostrzeńca i wtedy napisałby coś, po przeczytaniu czego nauczyciel/ka nigdy więcej nie zadaliby tak durnego tematu jako pracę domową. Otóż prawdziwa platoniczna miłość nigdy nie może być traktowana w kategorii występku, gdyż jest... aż... ideą. Cała reszta napisana na przestrzeni dziejów na ten temat, to jedynie przypiski do Platona.

:tynf , wydaje mi się, że jestem w stanie doskonale sobie poradzić bez Platona i jego tynfznawców

Ale zabawmy się. Temat nie mówi o miłości platonicznej a o miłości. "Tristan i Izdolda" ma być zaś jednym z przykładów. Dobierasz przykłady (dowolne teksty kultury, dobrze byłoby dobrać chociaż dwa) i podajesz argumenty. Możesz pisać o uczuciu platonicznym, ale to na starcie będzie fałszywy trop - ustaliliśmy, że takiego uczucia nie było w tym utworze.

:nevya
Jakakolwiek dyskusja o ideach na HP jest z góry skazana na porażkę. Warto jednak zastanowić się nad tym, że do momentu w którym nie zrozumiemy, czym jest idea, nie poznamy samego siebie. Nie poznamy naszych prawdziwych pragnień, nie będziemy wiedzieli co kieruje naszymi poczynaniami.
Odbiegłem nieco od głównego wątku, ale spacerując wzdłuż rzeki Ilissos przychodzą do głowy różne myśli.

:tynf , ale to nie jest dyskusja o ideach tylko proste zadanie, wpisujące się poniekąd w znajomość sztuki i biegłość retoryki. Na potrzeby zadania swoje pierdolenie o niczym, czy tam sofizm, możesz włożyć w kieszeń.

To się Nevya z Tynfem dogadali...

:nevya
Ale czymże jest sztuka, jeśli nie ideą? To kawałek szmaty ubazgrany farbą, lub kawałek kamienia któremu zadano wiele ciosów dłutem, czy może słowa, które ktoś ułożył w takim porządku, który każe nam je czytać?

:tomasz35 , aż sobie wyobrażam tego PRL-owskiego nauczyciela matematyki z linijką:
- Arek, rozwiąż zadanie.
- Czymże jest poprawny wynik w obliczu niestałości ducha tego świata.
- Jeb, jeb, jeb. Do tablicy!
- Rozwiązanie zadania zawarte jest we wzorach, które sformułowali już starożytni.
- Jeb, jeb, jeb.

I tak w kółko, przez całą pierwszą klasę

:nevya
Jest tu odrobina racji. Nauczyciel matematyki niespecjalnie mnie lubił. Zbyt często go poprawiałem, choć wspominam jako porządnego gościa. Gdy w 3 klasie rozwiązałem geometryczne zadanie podziału dowolnego trójkąta na dwie równe części, to do 8 miałem spokój.

:tynf , to tak z ciekawości - był jakiś nauczyciel, który miał do Ciebie cierpliwość? I kiedy został ogłoszony świętym?

:nevya dodaj jeszcze 2 przykłady:
1. Milosc Dartha Vadera do Amidali
2. Milosc żołnierzy wyklętych do ojczyzny

Ps. I tak wszyscy wiedzą, ze Ty dyktujesz a on pisze

Jedna z niewielu lektur, które przeczytałem. Ale poza tym, że im na grobie jakieś kwiaty rosły to nic nie pamiętam

Jak słyszę/czytam "Izolda", to od razu mi się przypomina:
https://www.youtube.com/watch?v=9YUzZr71zNM